Περιμένω.να περάσει η ωρα.για να πάω στην ψυχολόγο.αναγκαστικα ξεκινησα,μην νομίζετε.πρεπει να συμπληρώσω σαράντα ώρες θεραπείας για να πάρω το πτυχίο μου.τωρα πρεπει να ειμαι στις 1040 ώρες θεραπείας.θελω και πήγαινω,να νομίζετε.ωραια ειναι.πλακα εχει.καλα δεν εχει παντα πλάκα,αλλα ειναι ωραία.παω εκει και βγαίνω άλλος άνθρωπος.τουμπανο απο το κλάμα ανθρωπος.νομιζω οτι με χρεώνει τα χαρτομαντηλα,οχι την δουλειά που κάνουμε.καμια φορά σκέφτομαι οτι ενω ντρέπομαι να βάλω σορτσακι,δεν ντρέπομαι να κάτσω μπροστά απο μια άγνωστη και να μιλάω,να μιλάω,να μιλάω.τωρα τελευταία την ακούω κιόλας οταν μιλάει και εκεινη.παλια δεν την άκουγα.να μιλήσω ήθελα.και μιλάω.και ακούει εκεινη όσα έχουν ακούσει ολοι οι αλλοι,και ακούει εκεινη όσα δεν έχουν ακούσει ολοι οι αλλοι.και ψάχνουμε να βρούμε γιατι εχω γίνει τα σκατα που εχω γίνει,και τι σκατα θα κανω τα σκατα που ειμαι.βασικα εγω λέω οτι ειμαι τα σκατα που εχω γίνει.εκεινη μου λέει μακάρι να μπορούσα να δώ αυτο που βλέπει εκεινη.δεν ξέρω τι βλέπει εκεινη.εγω δεν με βλεπω.με ακούω,με κουβαλάω,με αντέχω.οχι παντα.καλα βασικά τις περισσότερες φορές δεν με αντέχω.σημερα δεν ξέρω τι να της πω.τι να της πω απο ολα.τι να της πρωτοπω.σημερα εχει πανσέληνο.στον υδροχοο λέει.εγω ειμαι υδροχοος.αρα εχω πανσέληνο.αρα δηλαδή θα πρεπει να γίνω όλοστρογγυλή,να βγάλω τρίχες και να πάθω παλιρροια.ολοστρογγυλη δεν με λες,ουτε και τριχωτη.παλιρροια εχω πάθει όμως.