ανθρώπων απο-λογισμοί

Αντίστροφη μέτρηση...Λίγες ώρες για να φύγει αυτή η χρονιά και να έρθει η επόμενη...Ώρες...Χρόνος,μια σύμβαση των ανθρώπων για να συνεννοούνται.Λες και μετά την "θέσπιση" της ώρας,οι άνθρωποι δεν αργούν,δεν φτάνουν νωρίτερα,δεν περιμένουν,δεν βιάζονται,δεν αγχόνονται,Μετράνε,και αυτό τα λέει όλα.Όταν μετράς χάνεις την ουσία,την ουσία δεν μπορείς να την μετρήσεις.Αλλά έτσι ήταν πάντα ο άνθρωπος,έδινε σημασία σε ότι χώραγε στο χέρι του και μπορούσε να μετρηθεί.Και προσπάθησε να τα μετρήσει όλα,τις στιγμές,τις αγάπες,τις φιλίες,τις απώλειες,τους αποχωρισμούς,τα λάθη,τα σωστά,τις μέρες,τις νύχτες.Και αποφάσισε να δώσει σε αυτά σημασία,με το να βάλει μπροστά το "πιο" και να τα αριθμήσει.Να συνεχίσει την ζωή του και να θυμάται ποια ήταν η πιο ωραία μέρα της ζωής του,ποιά ήταν η πρώτη του αγάπη,πότε ήταν η πιο σημαντική απώλεια της ζωής του,το μεγαλύτερο του λάθος,το πιο ανολοκλήρωτο πάθος,ο καλύτερος του φίλος,η μεγαλύτερη του επιτυχία,η πιο ευτυχισμένη στιγμή,η πιο δύσκολη στιγμή,τι έχει μετανιώσει περισσότερο και τι θα ξαναέκανε ξανά και ξανά και ξανά.Αυτό κάνει ο άνθρωπος,μετράει και βάζει ταμπέλες,και αναφέρει τις "πιο"ταμπέλες,λες και οι άλλες οι μικρές και ασήμαντες δεν έχουν αξία....
Αυτό κάνει και τώρα,λίγες ώρες πριν να φύγει το 2011.Μετράει και κάνει "απολογισμούς".Ποτέ δεν μου άρεσαν οι απολογισμοί,πάντα με έκαναν να νιώθω ότι πρέπει να απολογηθώ για κάτι.Κι εγώ δεν νιώθω την ανάγκη να απολογηθώ για τίποτα.Ούτε και να υποσχεθώ και τίποτα.Ούτε στον εαυτό μου,ούτε στους άλλους,ούτε στη νέα χρονιά.Το μόνο που ξέρω,και που θέλω να συνεχίσω να ξέρω είναι οτι είμαι άνθρωπος.Και σαν άνθρωπος και αυτή την χρονιά όπως και την προηγούμενη,ξέρω ότι θα κάνω λάθη,αλλά θα κάνω και σωστά,ότι θα πέσω αλλά και θα σηκωθώ,ότι εκεί που θα κλαίω εκεί θα γελάσω,ότι θα ερωτευτώ αλλά και ότι θα πονέσω,ότι θα χάσω αλλά και ότι θα κερδίσω,ότι θα ζητησω συγγνώμη και ότι όταν μου ζητήσουν θα πω"έλα μωρέ δεν πειράζει",ότι κάποιους θα στεναχωρήσω και ότι κάποιοι θα με στεναχωρήσουνε,ότι θα συνεχίσω να ζω την κρίση και ότι θα πάθω πολλές κρίσεις,ότι εκεί που θα πιστέυω ότι δεν υπάρχει αύριο,εκεί θα αρχίσω να γελάω σαν να μην υπάρχει αύριο.Για ένα και μόνο νιώθω την ανάγκη να απολογηθώ και ένα μόνο θα υποσχεθώ για το 2012,για το ότι θα είμαι άνθρωπος.